​​​​​​​เรื่องผี&&

[Marinas]

เรื่องเล่าผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังนี้ เกิดเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความแก่นแก้ว และก็ค่อนข้างแก่นแก้ว จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่บางทีอาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นออกจะที่จะเก่า และแก่ไม่น้อยกว่า 100 ปีซึ่งถือได้ว่าเป็นอีกหนึ่งสถานศึกษา ที่มีประวัติศาสตร์ที่ไปที่มาอย่างนาน ก็เลยไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งผองของโรงเรียน ถูกเก็บไว้ภายในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องเว้นแต่เครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรอาจารย์ ประดับประดาอยู่ ที่ผนังคงจะเกือบๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งผู้ใดกันที่เป็นคุณครูสายการศึกษา ไหมใช่การละครบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งใครกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้โดยทันทีว่า ห้องพวกนี้มีพลังงาน อะไรบางอย่างอยู่แน่นอน


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างเข้าใจกันดีอยู่แล้ว ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่าขนลุก เป็นอันมาก แต่ดูเหมือนว่าด้วยความดื้อรั้น ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ แปลงเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนฝูงหรือมาพูดเล่าเกินจริง จนมิได้คิดอะไรเยอะมากนักนั่นเอง


แต่ว่าแล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดการ ปิดสถานศึกษาไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังห้องประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน เราได้กระทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้ต้องนั่งรออาจารย์ที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงดนตรีไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เล่าเรื่องผี

เราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน รวมทั้งความสงสัยก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้บอกว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ อาจารย์ อยู่ข้างในห้องกันแน่ จึงทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแม้กระนั้นเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่ไม่ได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และเป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนช่วงเวลาเย็นที่สงัดเงียบของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงแล้วก็เริ่มน่าขนลุกขึ้น จึงทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาปะทุ ให้กับสหายๆต่างทุกคนเงียบกันหมด รวมทั้งต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนฝูงหญิง ในห้องเริ่มมีอาการสั่นกลัว รวมทั้งร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมมั่นใจได้เลยว่ามันควรมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และก็ได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้ายืนยันเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกเล่นเพลงขึ้น แล้วก็รู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่สามารถชี้แจงได้ เรื่องผี

แต่ด้วยความไวคะนองของผม ที่ดูท่ายังคงตลกโปกฮา กับเพื่อนสตรีที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรมากนัก และไม่ใช่ผู้ที่กลัวเรื่องอะไรอย่างนี้ หรือ โลกงามมากมายก่ายกอง นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถอะหรอกพวกครู ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เพราะหอประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องผี

แม้กระนั้นดูอย่างกับว่าบรรยากาศจะมิได้ดียิ่งขึ้นเลย สหายๆสาวๆต่างพากันร้องไห้แล้วก็สั่นกลัว และผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจจะเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นอาจไม่สามารถที่จะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยเหมือนกัน 

แต่ว่าต่อไป ราว 10 กว่านาทีหลังจากที่พวกเราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความตกใจ พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาถึงแม้ว่าปลอดคนอยู่ภายในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็มองไม่เห็นคนไหนกันอยู่ด้วย สิ่งเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดหมายต่างโหวกเหวกโวยวาย และก็กรีดร้องกันด้วยความกลัว

ด้วยความที่เป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นคนเดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็มิได้เห็นอะไรแม้กระนั้นอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่นอน แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีดร้อง และดังอีกทั้งโรงเรียน จนทำให้พวกคุณครูและอาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นและเราก็ได้ กระทำการเล่าราวทั้งปวงให้ฟัง จนทำให้คุณครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันและก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆสักครู่วันพรุ่ง เราจะทำบุญทำทานใหญ่กันดีกว่า...

จากนั้นพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที และก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก แม้อาจารย์จะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และปฏิเสธอาจารย์โดยทันทีหรือรวมถึงการขนย้าย หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จะต้องไปกันทีละผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อยอีกด้วย 

ต่อจากนั้นเรื่องราวเหล่านี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่และเกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างแน่แท้ เพราะเหตุว่าสหายกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าห้องเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง รวมทั้งหัวข้อนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เรื่องผี