เพียงพอเราแก่ เราจะเป็นผู้ใหญ่อย่างไร ให้บุตรหลานรัก

[deam205]

อยู่ไปนานๆให้ลูกหลานยกย่องรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเนื่องจากกินข้าว แต่เมื่อแก่ขึ้นแล้ว

ควรดำเนินชีวิตให้สุขสบายมากเพิ่มขึ้น ตามอายุของพวกเรา เช่นนี้ชีวิตจะสุขมาก

1. แก่ขึ้น แม้กระนั้นต้องรู้จักตั ดดวงใจ

บางอย่างเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าแต่ก่อนมันก็ไม่ได้เป็นของเราอยู่แล้ว

แล้วก็วันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปไม่ได้แม่แต่อย่างเดียว ควรตั ดใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะมีความสุขกับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่อแก่ขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรปล่อยวางเรื่องราวอะไรบางอย่าง ที่ควรต้องปลดปล่อย หัวใจของผู้คนแบกรับได้อย่างจำกั ด อย่าเอาแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีต แล้วจงศึกษาการใช้ชีวิตในขณะนี้ ให้สุขสบายในวัยชราซะ

3. จำเป็นที่จะต้องรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในอดีต ก็มีความย ากของคนในอดีตด้วยเหมือนกัน ส่วนสังคมในขณะนี้ ก็มีความย ากของคนภายในปัจจุบันนี้

โดยเหตุนี้ อย่าเอาความคิดของเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่สบอารมณ์อะไร ก็ว่าบุตรหลานเอาความนึกคิดตนเป็นที่ตั้ง


หากทำเช่นนั้นครั้งหนึ่ง คุณความดีจะหายไปครั้งหนึ่งเลยล่ะ วาสนาของบุตรหลานหายไปส่วนหนึ่ง


โน่นเพราะพ่อแม่คือพรหมของลูก ถ้าเกิดรอแช่ ง ด่ า บุตรหลานจะเจริญรุ่งเรืองได้อย่างไร

4. อายุมากขึ้น เทียบราวกับไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจะต้องลดลง ความโล ภ โกรธ หลง จำต้องลด ความดีความเฉียบแหลมจำเป็นต้องเยอะขึ้นนะ

ความปรานี ขอความกรุณา มุทิตา อุเบกขา ต้องมาก เตือนตัวเองไว้เสมอว่า อยู่ให้บุตรหลานเคารพรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้ลูกหลานเขา หวา ดกลั วกระทั่งบุตรหลาน ไม่มีใครอย ากใกล้

5. จะต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีวันปฏิบัติงานไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลบุตรหลานไปจนกระทั่งวันสุดท้าย

ด้วยเหตุนั้น ต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีโชคดี เขาฟุตบาทของบุตรหลานเอง


ถ้าหากคิดแทนไปหมดทุกสิ่งเลย คุณนั่นแหละที่จะเหน็ดเหนื่อยตลอดกาล เนื่องจากว่าวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อย่างไรล่ะ การรู้จักวางมือเป็นการฝึก เชื่อใจในลูกหลานของพวกเรา แล้วก็เป็นการช่วยเหลือเขาไปในตัวด้วย
สูงอายุ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/